Beraber çekilmiş bir fotoğrafımız bile yok

Beraber çekilmiş bir fotoğrafımız bile yok.
aynı kentte yaşamıyoruz
aynı mahallelerde dolaşmıyor
aynı sokaklardan geçmiyoruz.
başın ağrıyor, ben yokum.
kalbim sancıyor, sen yoksun
.
üşüyorsun.
battaniyene sarılmış
koltuğuna uzanıp
belki kitap okuyor
belki elinde çayın
uzaklara dalmış şarkılar dinliyorsun
üşüyorum.
dışarısı soğuk
içim ise dışardan da soğuk
çünkü yoksun ve ben
seni özlüyorum
.
eve geliyorsun yorgun argın
belki işten belki gezmeden
üstündeki çıkarırken
ayna da kendini görüyor
rüzgardan dağılmış saçlarını düzeltiyorsun
eve geliyorum işten yorgun argın
üstümdekini çıkarırken
aynada kendime rastlıyorum
seni görüyorum
dudaklarımda yorgunluğa inat
gülümseme oluşuyor

beraber çekilmiş bir fotoğrafımız bile yok.
gece uyanıyorsun yine
bir elinde kahve
kül tablanda sigara
iki sıcak dost gibi
sarılıyorsun onlara
gece uyuyamıyorum yine
yokluğun ve acı
kucaklıyor beni
masamda duran rakıma uzanıyorum
kadehime buz atıp dolduruyorum
sonrası mı
kadehimde boğuluyorum işte

sen orda evinde hıçkıra hıçkıra
ağlıyorsun ben yokum
ben rakı kadehimde
ağlıyorum sen yoksun
bir mendil
bir omuz
bir dudak
bir dil
bir sarılma
bir sevişme kadar yokuz
susuyorsun
susuyorum

beraber çekilmiş bir fotoğrafımız bile yok
yanyana olamadık belki ama
yana yana ölüyoruz
bu fani dünya da...!!!

Yüksel ŞEKER