Beraber Ağladık Şiiri - Cenk Ulupınar

Gerdanında oturmuşum
yaşadığım şehrin.
Kordon bir mücevher,
sarılmış geceye.
aklımda sen.

denizde rakı
kadehte balık
ayaklarımda güneş
başımda kaldırım taşları.
başım acıyor.

mazi geçiyor gözlerimin önünden
mazi içiyor
bir başka masada
bir başka sevdayı.
ağlıyor saklı...
kordon ağlıyor...

gemiler birer midye gibi
gömülüyorlar rıhtıma,
rüzgar yoluyor saçlarımı,
dalgalar yalıyor martıların
susamış kanatlarını.
fikrimde sen...

hemen yan tarafta
bir çift kumru öpüşüyor,
baloncunun balonları
patlıyor....
aşk bitiyor

buzlu bademin içinde,
buz arıyor bir çocuk,
gülcü kadın
gülmüyor her nedense.
aynı çalgıclıar bunlar,
her akşam ki çocuklar,
ellerinde kemanla,
kopmuş tellerinden,
nihavent döküyorlar.
şarkımda sen.

uzaktan çapkınca
göz kırpıyor ışıklar,
kadehimi
kaldırıyorum Karşıyaka'ya...
Denizi içiyorum
ama bilmiyorlar.
içimde sen.

eflatun kokun
sarıyor etrafımı
uzatıyorum ellerimi
yoksun.
dokunuyorum oturduğun
koltuğa,
sarılıyorum sımsıkı
öpüyorum,seviyorum,
okşuyorum
dokunduğun heryanı.
yoksun.

mazi ağlıyor,
ben ağlıyorum,
kadehimde balık
denizde rakı.
nihavent geçiyor
bu akşam,
kordon ağlıyor.