Benziyorum Şiiri - Kenan Guney

Bazen sokak lambalarinin yalnizligina benzetiyorum yalnizligimi
En yakinim metrelerce uzagimda
Ayaklarim yere mihlanmis
Basim kesilecek bir kurban basi gibi
Baglanmis.
Cekiyorlar dortbir yanimdan
Kimildamam imkansiz.
Isigim tukenmeye yakin
Bir idare lambasinin gucsuz sari isigi kadar solgun
Gece dertlerim kadar zifiri,bitmeyecek kadar uzun
Ben sabaha ulasamayacak kadar yorgun
Sokaklar sabah denizi kadar durgun
Sessiz,kimsesiz
Bazen
Birkac iyi kopekcik geciyor yanimdan
Varligimdan habersiz
Yalnizliktan uzak hafizasiz.
Sansliysam eger
Birkac Kumru tunuyor tepeme
Akilsiz.
Yalnizligima bir sure son veriyor
Sesleri,kurlari
Geriye iki yavrunun kanatlanip ucmasi kadar surem kaliyor
Yalnizligimdan uzak.
Sonra beni hic yalniz birakmayan
Vefali dostum yalnizligim var yine yanimda.
Pek hosuma gitmese de bu durum
Sokak lambalarinin yalnizligina benzetiyorum yalnizligimi
Yagmurda islanan sogukta usuyen
Guneste golgeyi arayamayan
Caresiz yanip kavrulan.
Ve icimden geciyor her zamanki sorum:
Acaba,
Hayatimda ne olurdu,
Bir salonda üc ayakli abujura benzetseydim kendimi?
Gun icinde defalarca gorurdum seni
Bazen bir kitap alip eline,
Otururdun yanibasima
Izlerdim sessiz sessiz yapraklari ceviren guzel parmaklarini
Dinlerdim nefesini,nefessiz
Kahve kokusu karisirdi havadaki kokuna
Yumasak bir bezle oksardin tenimi haftada bir iki kere
Ne sogukta usur
Ne yagmurda islanir
Ne sicakta yanardim.
Yaz bahar, kis bahar
Kuslarin ottugu, ciceklerin actigi
Rengarenk kelebeklerin uctugu
Bahar olurdu dort mevsim, seninle bana