Gönül aşk atına binenden beri
Muhabbet yolunu aşıp gelmiştir
Özüm dost mayalından vermiştir
Benzim sararıp sola gelmiştir.
Gece gündüz gönlüm ebedi yarda
Ciğerim kebap oldu manevi narda
Öksüz kalan bülbül gibi ilk baharda
Muradım almak için güle gelmiştir.
Dertli bülbül bahçelerde bağlarda
Figan eder gül açtığı çağlarda
Mor sümbüllü gonca güllü dağlarda
Gönül davasını bulup gelmiştir.
Bu gurbetten ayrılığın elinden
Sözüm düşmez cahillerin dilinden
Akıp gider vefasızın elinden
Bağrımız kan ile dolup taşmıştır.
Bir zamanlar sohbetine erdiğim
Mübarek yüzünle şereflendiğim
Aşıklar üstadı göster aynunu
Nazarım dağı taşı delip geçmiştir.
Kayıt Tarihi : 3.4.2004 00:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!