Benzetme Şiiri - Mehmet Cafer

Aynen böyle bir akşamdı,
Yıldızlar belli belirsiz,ay hilale yakın.
Bir bulut kümesiyle kavgalı,
Ve benziyordu soluk alıp vermem,
nabız sayım......
Aynen böyle bir akşamdı,
Çamurlu,tozlu,puslu,
Ahşap bozması taş binalar yanardı,
Benide bozguna uğratıp, ikindi ezanında,
Defnediverdin sevdiğim gülleri toprağa.
Zümrüt yeşili bir nehirdin içimde akan,
Kendi romantik çıkmazlarınla,
Resmi kıyafetinle sahipsiz,
Kendine benzeterek mehtapları,
Olmadık zamanlarda sevdalandın,
Yüzünde evkaftan bir tebessüm ile,
657'ye taabi aşklara sürükledin,
İki yakası bir araya gelmeyen gecelerde.
Hey gidi ahşap yalanlar,
Güve yeniği sevdalar,
Sizmisiniz yalan benmi?
Sizmisiniz ağlayan benmi?
Amansız ağrılarla açıpta göğsümü,
Gece karanlıkta tenimde yayılır ince bir sıcaklık,
Ve tarih tekerrürden ibarettir,
Deli sevdalar,
Hep baharda yakalar,
Derin ağrılarla,tuhaf sancılarla....
Ve ben O'na benzerim her an,
Üşümüş ellerimle sararım tenimi,
Ve ben sana benzerim her saniye,
Kuru dal misali yanık,
Sevdiğim....
Herkes sana benzer bu zamanda,
Herkes sana,
Ben herkesten ziyade sana...