Benzetme Şiiri - Yılmaz Denizer

(1)
bugün bir martı gördüm
ölürcesine uçuyordu
feryad ediyordu nedense
kıyameti mi koparacak nedir
çığlıkları kulağımı deldi
bir ara yaklaştı
gözlerini gördüm
oldukça küçük ve hüzünlüydü
çok ağladığını ele verdi gözleri
sanki birini kaybetmiş onu arıyordu
sanırım sevdiğini

bugün bir martı gördüm
ölürcesine uçuyordu
birini hatırlattı bana
ama çıkartamadım
hay allah acaba kimi

(2)
dün akşam gökyüzüne baktım öylece
yıldızları seyrettim
gecenin karanlığına
ve karamsarlığına inat
ışıltılı ve sevinçli yıldızları

aralarından bir tanesi
-en parlak ve uzak olanı-
dikkatimi çekti
bilmem neden kanım ısındı ona
acaba birine mi benzetmiştim

inadına karanlığı aydınlatmaya çalışıyordu
bana öylece uzaktan bakıyordu
ben konuşmaya çalışıyordum
o susuyordu

sonra gün ışımaya başladı
yıldız kayboldu
o zaman anladım ki
o yıldız sana benziyordu