Benzetme Şiiri - Ali Türkmen

Bundan böyle gözlerine nasıl bakayım
Bakmaya bile kıyamadığım yârim
Gözlerine dalıp ta sarhoş olayım
Bakışların sunduğun meydir yârim

At beni ateşlere cayır cayır yanayım
Yüreğimde sönmeyen ateşsin yârim
Küllerin alev alır bende söyle ne yapayım
Küllerinden tekrar kor olan yârim

Söyle seni hangi gülden sorayım
Dikenleri gönlümü kanatan yârim
Ferman buyur şu dağları yarayım
Beni Ferhat’a çeviren yârim

Sen gelmeden kokun gelir rüzgârdan
Benim çiçeklere benzeyen yârim
Çiçekler içinde geçen zaman zarardan
O çiçekler seni çekemez yârim

Mevsimlerim dönmezken kıştan bahara
Gönlümde mevsimleri bağlayan yârim
Efkârım dönünce kanlı yaşlara
Beni gece gündüz ağlatan yârim

Seni anlatamaz lal olan dilim
Sen bende tükenmez sözsün yârim
Aşk değil midir düştüğüm halim
Sen bende kör olan gözsün yârim

Masum bir çehredir sende gördüğüm
Açılmamış goncaya benzeyen yârim
Sebebi sensin şu tükenen ömrümün
Bahçeme kırağı düşüren yârim

Sensizlik şu ömrümün Azrail’idir
Yokluğu ecele benzeyen yârim
Sensizlik bende karanlık bir hecedir
Yokluğu geceye benzeyen yârim

Bu gönül çöllerde volta atıyor
Bu aşkın zalimi Leyla’sın yârim
Deli gönlüm gözlerinde dize geliyor
Sen bana hükmeden sultansın yârim

Senin şu güzelliğin dünyalarda varmıdır
Benim İstanbul’lara benzeyen yârim
Gerçi sana benzetmeler lisanıma hatadır
Benim teşbihlere sığmayan yârim