Benzeşenler Şiiri - İhsan Suvaroğlu

Ne kadar da sendin
Örtüsü senin örtüne,
Gözleri kendi gözlerine,
Hüznü herkesin hüznüne
benziyordu.

Arkadaşının arkasından el sallayıp ağlıyordu.
Ne güzeldi!
‘senin arkamdan el sallayacağın gelecekte’
ne kadar da sana
benziyordu.

İki adım ötede bir dostumu gördüm.
Kollarını açıp bağrına bastı.
Boşuna kahretmişim.

Görgüsüz koyun tüccarlarının gürültüleri arasında,
Kulağıma hep seni fısıldadı.
Tepelerin, kayaların ve ağaçların arasından
El salladı durdu, kıyı boyunca

Öte yandan sen…
Uzaktaki sevgili.
Yine ve her zamanki gibi,
Bir sevda destanının
Sadece anneni anlatan dizelerini anlamış,
Yine,
Sâdece,
Kendine,
Benziyorsun…
İhsan SUVAROĞLU