Benzer kederlerle bezenmiş bir pavyon neonu gibiyiz…
Sıkıntımız, aynı parlaklığı ile yanıp sönüyor durmadan…
Ve aynı gamlı ateşböceklerini çekiyoruz birbirimize...
Herkes her telden çalıp söylüyor...
Bir biz çekip perdesini suskunluğun...
Bir türlü başlayamıyoruz söze…
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta