Benzer Şiiri - Ali Rafet Haznedar

Kar beyazlığına, bürünür toprak,
Güzele meyilli, aşkıma benzer,
Gönlüm bu sevdayı, ediyor ilhak,
Dünyadan habersiz, şaşkına benzer.

Bir sis kaplar derin, büyük ve sessiz,
Asuman o günde, denize benzer,
Suskundur kenarda, garip kimsesiz,
Rabbine sığınmış, sabuya benzer.

Güneş doğdu sanır, ayın şavkından,
Kayıp yer arayan, yıldıza benzer,
Sararıp solarak, ince dalından,
Düşmeye başlayan, çiçeğe benzer.

Gün olur haykırır, dar sokaklarda,
Yüce dağa küsen, tavşana benzer,
Gün olur dört elle, koşar yaşamda,
Tasması dar gelen, itlere benzer.

Gün doldurur yaşar, ömrü tüketir,
Tutunacak köksüz, dallara benzer,
Hava atmak için, yari bekletir,
Donu düşük gezen, şapşala benzer.

Bir şevk arar bulur, kendine gelir,
Kehanet eyleyen, medyuma benzer,
Okuyup ezberler, sevdayı bilir,
Aşka malum olan, abdala benzer.

Sonuna gelmiştir, nefes almanın,
Ömrü boşa geçen, faniye benzer,
Dersini almıştır, yaya kalmanın,
Diz dövüp ağlayan, yüzsüze benzer.

Pişman olur lakin, nafile bilir,
Geriye dönmeyen, oduna benzer,
Keşke diyen dille durmadan erir,
Gübreler içinde, sabuna benzer.

Mizan kurulunca, kendini saklar,
Cehennemde yanan, soysuza benzer,
Siyahtan siyahı, nasıl ayıklar,
Kıyamet bekleyen, ruhsuza benzer.

Ekmek bulamayan, zengine benzer,
Eşiti olmayan, dengine benzer,
Kopyalanan resmi, aslına benzer,
Nihayet gün gelir, kendine benzer.