Gönül kendini boşa yorma
Darılıpta kimsenin kalbini kırma
Yalan söyleyerek yaram sarma
Elindeki parmak birbirine benzemiyor
Gönül verme gönlünü çalarlar
İnsan olursan seni yorallar
Arkadaş olursan hep unuturlar
Benim kalbim bana benzemiyor
Baba olursun evlat dolu
İnanaki hepsi allahın kulu
Kimisi bulamaz dogru yolu
Hiç kimse kimseye benzemiyor
İster alim ol istersen zalim
Yaşıyorum bende bir insan kulum
Bir kere eğriye düşerse yolun
Gittiği yol yola benzemiyor
Ben ormancıyım nasıl edeyim
Yoruldum artık nere gideyim
Bir takım torun oldu nedeyim
Hiç birbirine hiç benzemiyor
Elbistan
Mehmet Ali Cırık
Kayıt Tarihi : 18.5.2010 00:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uzun yıllar hasret oldugun köyde
Binası hanesi bulunmaz oldu
Gönülde sohbetin ettiğin evde
Açılmış yarası sarılmaz oldu
Gelenler arıyor eski geceyi
Göremezsin sisli tüten bacayı
Sordunmu hele cin Ali hocayı
Adıyla şanıyla görülmez oldu
Özenle bakılan üzümlü bağlar
Kerpiç evin sahibi içten ağlar
Yaşlı gençli yaşar iken çağlar
Hatırı gönülü sorulmaz oldu
Gerçekler saklanmış kalanlar yalan
Berçenek köyünde doğup var olan
Görmedim geçmişin olmadı bulan
Eşine dostuna tanınmaz oldu
Nice tatlı canlar çıktı tepeye
Hiç biri gitmez inan seve seve
Bağlıydı onlar yaptıkları eve
Kıymeti degeri bilinmez oldu
Kimi ülke içi kimi yurt dışı
Fezalim der haci ağrıdı başı
Toprağa karıştı hayeli düşü
Tarihe yazıldı silinmez oldu
TÜM YORUMLAR (1)