Benzeme işleri Şiiri - Necmi Dayan

Bir kaç ay önce tanımadığım bir adam; insanoğlu ileride sevmediği nefret ettiği kişi veya kişilere benzemeye başlar. Aslında Aĺah tek affedendir. İnsanoğlunun haddine degildir affetmek. Ancak insanoğlu o kişiyi
kalbinde eritirse bir şekilde öyle kabul ederse
içindeki kini nefreti öldürür. Bir bakıma nefis mücadelesidir. Adam bunları gözleri parlaya parlaya tatlı dille anlatırken bense bir kaç kişiden hangisine benzerim merakı içindeydim.
Babama mı
Sevgilime mi
Kendime mi
yoksa yıllar önce başkalarının hakkını yiyor diye Tokat ilinden bir hıyara mı?

Asĺında bir kaç kişi dedim ama bir de yönetenlerimiz var. Allahtan onlardan nefret etmiyorum. Etseydim ne olurdu acaba?