Bensizlik Şiiri - Turgay Coşar

Git ardında bir enkaz bırakmış olsan bile
Sen nasıl yıktın beni yıksın seni bensizlik.
Dünyanın bir ucunda saklanıp kalsan bile,
Yolun bana hasrete çıksın sonu bensizlik.

Beddua ediyorsam bu dillerim lal olsun
Kaderin bana gelen yürüdüğün yol olsun,
Bana hasret narında o yüreğin kül olsun
Özlem cehenneminde yaksın seni bensizlik.

Ben nasıl ki peşinde deli gibi dolandım
Hep Allaha yalvarıp seni senden dilendim
İncitir diye sözüm kaç elekte elendim
Sevda değirmeninde çeksin seni bensizlik.

Benden başka bir derdin bir sıkıntın olmasın
Umudun ben olayım hiç yıkıntın olmasın
Aklında benden hariç bir takıntın olmasın
Vicdanın mantığından bıksın tadıp bensizlik.

Seninde aklın fikrin daima bende kalsın
Bir gün görmesen beni benzin sararıp solsun
Huzur denen cenneti yüreğin bende bulsun
Her andıkça kalbine çaksın bir ok bensizlik.

Belki sende bilirsin şu an çektiklerimi
Hüsran olarak biçmek varmış ektiklerimi
Toplamaya yetermi ömrüm döktüklerini
Ardımdan gözünden yaş döksün her gün bensizlik.

Madem ki sevmediysen demek bu bir oyun du
Ya gerçekten sevmiştin ya aldatmak huyun du
Ayrılığın sinemi parçalayan mayın dı
Seninde ciğerini söksün her an bensizlik.