Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Zor olan sevmek...
Zor olan sevebilmek...
Zor olan sevgiye sahip çıkmak...
Zor olan sevdikçe daha çok sevmek…
Zor olan sevenini itmek kendinden uzaklara...
Oysa 'Seni Seviyorum' deyivermek ne kadar kolay değil mi? Peki, nerede unutuldu bu iki kelimenin gerçek anlamı? Zor olan bunu anlamak işte…
Her şeyinle bu sözün hakkını vermek kolay mı sandın demek geldi içimden…
Sevginin geriye dönüşü yoktur! Çünkü zamanın makarası asla geri sarmaz…
Kendi kendini besleyen tek şeydir sevgi… Büyütür… Büyütür… Sahibine layık bir şekilde… Maddi bir değer biçemezsin ona…
Sözler ağırlaşınca yürekte… Belki sonrası için bir kurşun…
Peki kime…
Kendine mi?
Ona mı?
Muamma…
Yoksa adabı bu mudur sevmenin?
Kesinlikle o da muamma…
Ama sevgili şairem hala ve tüm adabıyla el uzatıyor, “Sensizliğin başladığı her yeni sabahtan, bensizliğine kurşun sıkayım” diyorsa… Bizler için muamma olsa da kesinlikle bir sebebi ve umudu var demektir…
Dilerim ki, mutlu sonlar yakalayacağın başlangıçlara atılmış olsun o “kurşun”…
Nicelerine inşaAllah…
Sevgilerimle…
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta