Bensizliğimin Sensiz Çığlığı

Aşk herşeye değer mi gerçekten!
Kalbe değdiğini bilirdim, fakat kemiklerime kadar
Değebileceğini; Asla Düşünmedim...
Bir sukunetin ardında bırakılan yalnızlıklarımızı
Hoyrat bir diktatörlükle
Acıya Kanıya yaşuyoruz...
Nedeni bir ihanetin ılık nefesi.

Hangi dala tutunsam bir hiç oluyorum.
Kamil bir insan gibi çehreme vuran aydınlığa
Bakmadan; Sana koşarcasına yürüyorum!
Koşssam daha çabuk ulaşacağım halbuki
Ama mevsim normallerinde çokdan bittim ben
Bunu biliyorum..!

Bağrıma yapıştırdığın sensizliğin bedelini
Bensizliğimle ödüyorum..!

Anarşist bir susuşla susuyorum
Ne “devinim” ne de “darbe” işliyor
Yaralarıma...
Yanımsıyorum varlığını, yanımda sen olmayınca
Estiren kör karanlığa inat, kalbim seninle
Hiçbirşeye ve herşeye kapattım kendimi
Kendimsiz ve de sensizim...

Zamanında taşıyamadıklarım yordu kendimi!
On beş dk bile sürmedi inan
Kendimi kor ateşlere atmam...
Ölmeyi düşündüm, hiç yaşamamışcasına
Böyle bir hatayı nasıl kaldırabilirim
Sonra...

En büyük cezamı verdim kendime
Yaşamak... Hemde sensiz ve limansız bir şehirde...