Bensiz Ve Sensiz Şiiri - Süheyl Türkoğlu

Öyle yağıyordu ki yağmur
Gecenin bir saatinde,
Kıyamet koptu sandım.
Karanlık bile görünmüyordu.

Kopan fırtınalar,
Kabullenemediğim gidişin,
Aynısı gibiydi inan bana,
Sonrası kabusum oldu.

Kabusu yadırgama,
Senden sorasında tutunamam,
Çamur basar gönlümü,
Balçıkta yaşayamam.

Sevdiğimi söylediğimi,
Alay ettiğini zannettiğimi,
Dudak büktüğümde,
Sarıldığını unutamıyorum.

Unutamıyorum sarıldığını,
Teninin kokusunu.
Özlemin çöküyor boğazıma,
Nefes alamıyorum.

Sığdıramıyorum kendimi,
Daraldı koskoca dünya,
Sensizliği düşünmek zor,
Kabullenemiyorum.

Hatırlarmısın gençliğimizi,
Suya çizgi çizerdik.
Sonra da olmadı diye,
Yeniden denerdik.

İşte o kadar yaşanmışlar,
Ya da yaşanacaklar diyemiyorum,
Kaybolan sevgilerde,
Kendimi arıyorum.

Yüzüme haykırıyor,
Terkediliş hikayeleri,
Zamansız gidiyorsun,
Ne yapacağımı bilemiyorum.

Böyle mi sararır kır çiçekleri,
Baharlar anlamsız,
Yazlar la kışlar kavgalı,
Ya da sensiz.

Bir başıma kalmak,
Koca dünyada,
Vallahi kabus gibi,
Bensiz ve sensiz.