bensiz ölmeyecektin oysa
saçlarını bensiz kesmeyecektin
o uzun bekleşin bir hastane odasında
yalnız ve kimsesiz ölmeyecekti.
kimsesizlik mi hastanenin,
dışarı bakan yüzünde ölümün
adını ardı sıra anmayacaktın.
sen dağlara bakarken
bir hastane odasının camından
yalnızlığa bir sitemin olduğu belliydi
belliydi seni getiren sitemin
dünle kardeş olmadığı belliydi.
hemşirelerin sesleri geliyor koridordan
ve hasta ağlamaları
korkunç hayaletleri bol bu hastanede
herkes uyuyacak biraz sonra
ve akıllı olanlar deli
deli olanlar akıllı kahkahalarını attıkları gün
dünya her zamankinden daha bir özgür olacak.
bir has
Kayıt Tarihi : 13.6.2012 20:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!