Bensiz kalınca Şiiri - Meryem Keskin

Bensiz uyuduğun, bir gecenin sabahına,
Uyanacak”sın,

Ve bekleyeceksin.

Kalk artık uykucu,

Kahvaltı hazır, diyenin olmayacak.

Buram buram kahve kokusu sarmayacak,
Odanın her yanını.
Sesimi arayacaksın,

Aşkla bakan gözlerimi.

Sonra gözlerini ovuşturacaksın,

Uykudayım ben hâlâ,

Diye kandıracak”sın kendini!

Yavaşça kalkacaksın yatağından,
Sonra ürkek adımlarla ilerleyip,

Usulca, perdeni aralayacaksın.

Bulutların arasından sızan güneş,

Dokunacak, yüzünün her noktasına.
Sıcak sıcak gevrek simit…diye,

Bağıran çocuk geçecek sokaktan.
Karşı komşu Recep amca balkonda,

Keyifle kahvesini yudumluyor.

Merhaba komşu diye seslenecek sana,
Merhaba komşu!

Sonra herşeyin, aynı olduğunu,
Anlayacaksın.

Anlayacaksın, bensizliğe uyandığını.
Şefkatle saçlarını okşayan ellerim,

Olmayacak artık.

Bahcendeki güller bile, aynı açmayacak,
Hayatının renkleri solacak.

O gün anlayacaksın,

Senden gittiğimi.

Ömrümsün dedim sana hep,

Anlayacaksın, o ömrün bittiğini.

Sende yanacaksın ömrüm,

Sende yanacaksın can özüm,

Anlayınca seni terk ettiğimi!

.....Meryem Keskin.....
.....04.10.2020........