Bensiz Kaldım Ben Şiiri - Ersin Kayışlı

En büyük korkumdu böyle gidişin,
Gittin de ardında sensiz kaldım ben,
Her sözü tüketti veda edişin,
Gittin de ardında sessiz kaldım ben…

Can sıkkın, kalmadı hiçbir hevesim,
Boğuyor içimi sanki nefesim,
Kesildi avazım kısıldı sesim,
Gittin de ardında dilsiz kaldım ben…

Hani can bulduğum gözlerin hani,
Hani ısındığım ellerin hani,
Sahipsiz yuvasız çocuk misali,
Gittin de ardında yersiz kaldım ben…

Gömüp de dünleri hatıralara,
Umudu eş ettin karanlıklara,
Gözlerim kapanmaz hiç uykulara,
Gittin de ardında düşsüz kaldım ben…

Şimdi tek sırdaşım şu yalnızlığım,
Zehir oldu bir bir her yaşadığım,
Siyaha boyandı tüm gökkuşağım,
Gittin de ardında renksiz kaldım ben…

Bundan sonra nerde huzur bulayım,
Sebep mi kaldı ki mutlu olayım,
Nasıl tutuşayım nasıl yanayım,
Gittin de ardında közsüz kaldım ben…

Dinmeyen rüzgârlar sardı gönlümü,
Kederler doldurdu her bir günümü,
Ecelsiz önüme koydun ölümü,
Gittin de ardında bensiz kaldım ben…

MAYIS 2007 / ADANA

Ersin Kayışlı
......................................................................

batırdın gemimi bir okyanusta
bir ıssız adada sensiz kaldım ben
bir damla mutluluk yeterdi bana
çok gördün bunu da cansız kaldım ben........Salim Kanat
......................................................................

sen gittin de sanki kaldı mı neşe
gözüm küs oldu mahur güneşe
hicran kazanını koydun ateşe
gittin de kazanda ensiz kaldım ben................Muammer Can
......................................................................

Senin gittiğin an ben düştüm derde,
Hasretin ufkuma çekerken perde
Bana hayat veren o ışık nerde?
Uçtu gözlerimden fersiz kaldım ben.......İrfan Yılmaz
...................................................................

Ne zulümler ettin sineye çektim
Kolundan tutupta önünde çöktüm
Ardın sıra ne çok gözyaşı döktüm
Kör oldu gözlerim gözsüz kaldım ben........Yunus Karaçöp