Bensizlik vardı doğada
Ben içimde
Rüzgarlar esmiş
Güneş yükselmiş
Geceler gündüzler değişmiş
Sular, seller, yeryüzünü süslemiş
Yağmurlar kah dolu, kah çiselenmiş
Çiçekler açmış, fidanlar yetişmiş
Bensiz
Ben içimde
Bir köpeğin sesi kulağımda yankılanmamış
Kuşların sesiyle kulaklarım coşmamış
Derelerden kurbağalar varaklamamış
Duydum ki,
Bulutlar gezintiye çıkmışlar
Dünyayı dolaşmışlar
Ay ve yıldızlar
Gecelerde buluşmuşlar
Şairler mısraları coşturmuşlar
Kulaklarda çınlamış şarkılar
Romanlarda gezinmiş hayatlar
Hikayelerde kahramanlar
Bensiz
Ben içimde
Boğuşurken kendimle
Dışımda hayat seyrüseferinde
Anladım ki,
Benimle anlamlı değildi doğa
Anlamlanan bendim doğayla
Ben anlamsızdım kendimle
Bensizlikte
Ben içimde
24.10.2014 – İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 24.10.2014 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güzel ve anlamlı bir çalışmaydı. Kutluyorum sayın Mehmet Çoban...
Yüreğine emeğine sağlık....değerli çalışmanızı ve sizi içtenlikle kutlarım....Başarınız daim, kaleminiz tükenmez olsun....
Selam saygı sizedir ....
insan olduğu için her şey ona göre tanzim edilmiş
varlıkların merkezine insan oturmuş,
Yani, bir pire boyunun üç yüz katı sıçramaktaymış
ama insan bu kadar yüksekten düşse yere
çakılıp kalır. Dolaıyısıyle masnuatı beğenip
takdir edecek mahiyette yaratılmış, bu istidatı
yerinde kullabilirse maksat hasıl olmuş demektir.
O zaman cennet onları beklemektedir.
TEBRİKLERİMLE
TÜM YORUMLAR (5)