yalnızlığın en zengini1957
bensiz de yaşamaya alıştığını artık biliyorum
denize nazır çay bahçelerinde yudum yudum
kendi hayatını dalgaların seslerinde yaşadığını
varla yok arasında çızgideki ben olmasamda
az sonra bol köpüklü bir kahve koyacaklar masana
sade yanında şekerli tam istediğin gibi bir fincanda
ilk yudum kesin seni alıp bana getirecek hatırası var
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta