Sabahçı Kahvesi Şiiri - Devrim Özyol

Bir sabahçı kahvesi
İki tabure ...
masada kahve, birde SEN...
kahveden aldığım yudum, gözlerin gibi...
Sonsuza kadar sürmüşte,
Haberim yokmuş gibi,
Tanıdık gelen bir his,
Yakın gelen bir sıcaklık,
Yüreğimi ısıtan bir el...
Ufkumu aydınlatan sesin...
Sevmeye doyamadığım,
Geçmişten gelen, unutulmayan bir beden...
Yaşanılası ve bir
O kadar vazgeçilmeyen...SEN...
Kalbime hükmettiğim
Ağır gelen bir hasreti taşımak gibi...
Özlemekten buram buram yakan...
Ne noktam nokta,
ne virgülüm virgül...
Kapattım parantezi senden sonra...
Vazgeçilmeyen sevdanın TEK adresi SEN...
Çıkmaz sokağında kaybolan BEN...