Benmiyim Şiiri - Hikmet Durkut

Gizemi bırakta açıkça söyle
Aklından geçen o deli benmiyim
Zülfü tarayınca önüne şöyle
Gerdana dökülen teli benmiyim.

Şöyle bakınca seni mesteyleyen
Tüm sevgileri sana dost eyleyen
Yüzüne gülüp cana kasteyleyen
Gelen azrailin eli benmiyim.

Garip duygular sarıyor bedeni
Sorma bana bilinmiyor nedeni
Bulamadım bir nasihat edeni
Herkes divanede veli benmiyim.

Tesiri var aşk denilen büyünün
Endamı bir başka melek huyunun
Set tutmayan abı hayat suyunun
Çağlayıpta akan seli benmiyim.

Bu dünyada günahımsın suçumsun
Her gece gördüğüm aynı düşümsün
Tabiri kaleme gelmez kuşumsun
Bülbül gibi öten dili benmiyim.

Yusuf'u kuyuya atan kaderin
Böylece Yakub'u yakan kaderin
Hikmet'in ardından bakan kaderin
Herkesi toz eden yeli benmiyim.