Çarmıha gerili serçeler,
Tarifsiz acılar!
Parlak ışıklar,
Çapanın enerjisi,
Gömleklerin beyazı yeşili,
Lâl etti dilleri.
Kar yağıyor…
Çok üşüdü,
Ameliyat odası.
Sen görmedin amma,
Serçeler gördü
Çünkü onlar üşüyordu.
Rüzgar bıçak gibi,
Renkler gittikçe soldu,
Hıçkırıkla dolu bir heybe
Çarmıha gerili!
Kavruk diller,
Sen görmedin
Sadece serçeler gördü.
Yürüdü zaman
Bitmeyen çilesiyle…
Benmiydim üşüyen?
yoksa serçelermiydi?
Kayıt Tarihi : 22.7.2009 10:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Recep Uslu
kusura bakmayın ben gelip bi daha okudum ve yorum yazmadan gitmek istemedim..
kocaman sevgilersevgili dosta....
çook iyi anladığım duygulardı can...
ve çok da etkileyici yazmışsın...
gözlerinden öpüyorum...
Ameliyat odalarının verdiği ürküntü ve duyulmasa bile, acıların sözlere dökülüşünü, ne güzel ifade etmişsiniz...
Orda kendisini yapayalnız ve çâresizlik duygusu kaplar... Doktorlara bakan mahzun gözler, sessiz konuşur...
Geşmiş olsun der, Allah'tan şifalar dilerim... Yüreğine sağlık...Allah, cümlemizi hastanelere de düşürmesin, onlarsız da bırakmasın... Hâlenur Kor
'Düşenin dostu olmazmış' özsözü bağlamında, yakın saydıklarımızın bize olan uzaklığı çıkar ortaya, acılı günlerimizde. Kendinle paylaşırsın kederini, yaslanacak omuz bulamayınca. Kahrını kusan şairimizi kutlar, başarılar dilerim. Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (5)