_zeyla_ Şiiri - Ramazan Boran

...
seni bir vadinin bilgeliğine yemin ederek
bembeyaz bir zambağın
neslinden yaratmış Allah

çıkar üstündeki siyahı
içim geçsin
ne çok .şiir geçirsin içim zeyla

renkler birbirini ciğerinden vursun
çiçekler birbirine seni sorsun uzaktan
uzan uzanabildiğin kadar
roller soyunsun
kelebekler kovulsun
sadece yüzün otursun
asaletin koltuğuna zeyla-sadece yüzün

hadi zeyla
hadi şöhret basamaklarını arala gözlerinin
yüzüme bir resim çizsin
namlusunu yüreğime doğru çevir
bir el dokunsun tetiğe
bir el uyandırsın

şu suskunun tüneğinde
hürriyet diye şakıyan kuşlara söyle de
erkenden insin
şu ömrümü sömüren kapitalist yokuşlara söyle
yoksun diye sen
vuslata fesat değiyor
elvedaya hakikat

fundamental kelimelerle gel
yeryüzüne ferman buyur
göklerin lisanından içime bir yıldız akıtıp
eze eze bir etsin içimi
sil baştan yaz hiç oğlu hiçliğin kitabını
kendine bir yer bulup
memleketine ellerinden girsin

şu Leyla’nın kıblesinde
mecruh duran kumları
değneğiyle eşeleyen sanrılara bak
onlar da derbeder
onlar da benim gibi matemdeler

yalvarmaktan başka su
hırpalanmaktan başka rüzgâr yok buralarda
hadi imtiyazlı bir tohum ek
çürümeye meyleden bu utanç bitsin de
hilkate değsin
...