Benlik Tiyatrosu III.

-Mutlu olanın türküsü-

Kuyudaki Yusuf, lambadaki cin
Yataklardaki hayal, mahzendeki kir
Genetik âlimlerinin üstünde çalışmayı ihmal ettiği
Tekerrürden ibaret tarih, eşitsizliğin coğrafyası
Mart kedisi, telgraf direkleri olmayan kuşlar…
Yalnızların kalabalık bileşkesi, hayat:
Altını ıslatan bir çocuğun yataktaki
Utancı kadar doğal ve sahici duruyor hala
Kendine de küfür edebilen bir ağız
Kadar bakir ve bereketlidir yağmurlar
Çağların eskitemediği; bilimin aksini ispat
Edemediği tek ve gerçek doğrusumuz kaldı, aşk:
Sınıflar arasındaki engebeli yol,
Kimya öğretmenlerinin ergen bir kıyıda
Bekleyen çocuklara deneyle öğretemediği
Çözünürlüğü az; ayrışması kolay
Ağır ve görünmez kütle.

Evet, biraz daha yaşamak, biraz daha sevişmek…

Şimdi sana dönüyorum yüzümü, güneydeki kent
Bekleyenim, özleyenim, erken bitenim…
Ayıbın gelip konardı kartal gibi karasal kayalara
Akdeniz’ de her çakıl taşı
Yana yana kızarırdı utancından.
Güzel geceler Çin alfabesi kadar uzun olsaydı be!
Yine de mutluyum.
Yüreğindeki küçük iskemleye oturdum
Ayakta kalmadım ya!

Söyle bana, ıslak iskambil kâğıtlarıyla numara
Yapan kaç sihirbaz gördün sen.