Zihnimin ayak sesleri duyuluyordu kulaklarımda ,gözyaşlarımla ıslanmış ensemi yalıyordu rüzgar..
Doğruluk ile gerçeklik arasında kaybolup duruyordum; yasak meyveyi yemeden önce cennet bahçelerindeki hisselerimi çekmem gerekiyordu Havva gibi.
Avuç kadar yere sığamaz olmuştum uçsuz bucaksız bir hayat söyleşisiydi işte sağır kulaklara fısıldıyordu ,
kendi benliğini kaybetmekten korkuyordu.
Halbuki kendi benliğini kaybetmekten korktuğu yolda sessizliği duyabiliyordum kör ve bencil düşüncelerinde yanıp tutuşuyordum.
Kayıt Tarihi : 14.6.2023 22:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!