Benlik Şiiri - Yakup Şimşek

ben benlikden uzak
benlik ise benden yakın
söküp atamadim içimden
beni benden etmek ister
ben ise benlikle savaşmakda
her fırsata hep günah batağına çekmekde
ve sırtımda bır kanbur misalı yatmakda

ben gönüle kosmakda
gönül ise beklemekde
ah benlik hep tuzaklarla peşimde
en ufak gafletede beni benden etmekde
hep çelme takmakda

ah bir içimden atsam benliği
ve kossam benle en yüksek merciye
huzur makamına varsam ve boynumu büksem
ve işte ben benle geldim sana
ve yüz sürsem
benlik bende yok desem
ve nur cemali nle yansam seyretsem
huzuru makamında
gah göz yaslarımla yıkansam
gah ateşinle yansam
gah cezbenle vursam muhabetini
deminle demlensem de demlensem