*Benliğimizin Saati* Şiiri - Aysel Yegen

Kuytu sessiz köşelerde

Sevgiyle yoğurulmakta

Karanlığa rest çekip

Yokluğunla konuşmaktayım

Nasıl olurda yoklukla konuşulur demeyin

Konuşulur işte

Biraz bencil olursun

Hep sen konuşmak istersin

Karşındakine fırsat vermeden

Onu hiç dinlemeden

Keşkeler yağmuruna boğarsın onu

Özlemlerini anlatırsın

Yüzyüzeyken söyleyemediğin

Birikmişlikler sıralanıverir peş peşe

Buda yetmezmiş gibi

Geçersin aynanın karşısına

Birde kendinle konuşmaya başlarsın

Seni hakedip haketmediğini sorarsın

Karşındaki o tanıdık simaya

Sorular bitmez ard arda sıralanır yine

Benliğimizin en çok farkına vardığımız bu saatte