Benliğimi yitiriyorum,
Gittiğin dün'den bugüne.
Kağıt evler yapıyor,
İçinde oynayan küçük çocuklar çiziyorum.
Sıkılıncada bir bardak su döküyorum üstüne.
Sarmıyor sensiz oynanan hiç bir oyun.
Biliyor musun, gittiğin günden beri,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta