Benliğim Şiiri - Mustafa Güneş 4

Kendine gel ey benliğim,
Özünü gül bahçesinde sanma
Dünyanın aldatan yüzüne kanma
Bahçende sahte bülbüller öter

Bak hayatın , hilkatin bir harika Aldanmak tatli yuze, büyük hatia
Sen yokken var olanlara bak
Ne kaldı geride , kalanları hatırla,

Dünya zulmetle dolu bir karanlik , Nurlandi bir mevlüdle küre i arz
Gül kokularla bezendi alemi mana
Güldü yüzler , sevdalandı ruhlar o Nurla
Zulmet dağıldı, akıllar şaşkın
Saraylar yıkıldı, kisralar çöktü
Tağutlar yıkıldı ,devrildi bir bir alemde
Sen Ne haldesin , tağutunu bir sen devir

Dün dündü bugüne bak dersin
Aradığın nedir , hangi zelil karanlık
Zulmet peş peşe, hani aydınlık
Kapama gözünü şemse, olur sana karanlık,

Bir nur ki gönüller fatihi, arza efendi,
Melekler bile hayranlıkla yere indi
Övüldu elden ele, dillerde oldu name,
Bahira bile hayran kaldı O sabiye,

Ağaçlar bile secde ederdi yürürken,
Aç gözünü ey gönül en sevgili varken,
Sevdan kime, secden kime, sen kim,
Bahçe i gönül tarumar, akıl perişan.

Çırpırnır durursun , behude kurtuluş,
Ancak sana yardır, o Nur a yapış
Her haliyle sana imamdır O
Dünyada huzur, Ahirette şefaattir O,

Ne inatsın sen, meta oldu tağutun,
Vazgeç gönlüm , götürülmeden tabutun,
Sana kalan ne dünya ne de malın
Ancak iman ve amelin yoldaşın

Vur başını taşlara, halen inat ettiysen,
Etle kemiksin, yoktur başka ahvali n,
İman ettiysen Yüce Mevla'ya
Huzurla girersin ancak bu toprağa,
Girince sanma sakın her şey bitti,
Aslı vatan orası, giden gitti, zaman bitti
Geri dönüş yok , hesap vakti geldi.

Sorgular başlar başın sıkışık
Dilin lal aklın yok sadece amelin
Çağırsın el Eman ,el Eman yoktur mecalin,
O Nur ile necat bulur ruhu cesedin
(Şems )Mustafa Güneş