Benliğim Şiiri - Bahar Sancak

BENLİĞİM

Münferit hayallere dalmış,
Bilinmeyen diyarlarda geziniyordu benliğim.
Kasırgalarını yüreğimde estiriyordun.
Gayriihtiyari gözlerimden yaşlar dinmek nedir bilmiyorlardı.

Gökyüzünün sonsuz boşluğunda kanat çırpıyordu,
Yavru bir kuş gibi emsal çiçeklerine konuyordu benliğim.
En çok özlenen mevsimdi benliğim,
Özgürlüğe uçuşuyordu bütün iliklerim ve benliğim.

Kasvetli bir hava kaplar tüm gençliğimi,
Yine hüsranla dolduruyordu düşüncelerimi.
Uçurumun kenarına adeta itilmiş bir körpe çocuk gibi,
Kendi iç benliğimden kaybolup yok oluyordum.

Hayal kırıklıkları iyiden iyiye kemirip duruyor benliğimi,
Karanlık gecenin koynunda uyuklamaya çalışıyor hayallerim.
Tatlı buseler çalıyordun benliğimden,
İçimde zirvelere çıkacak umutlar barındırıyorum.

Hayatımın, bir kabusa dönme ihtimaline karşı koruyorum
Tüm zaaflarımı.
Hep ümit var olmuştu benliğim,
İçimdeki şüphelerin her biri isyan edercesine

Başkaldırmıştı;
Bütün gençliğime,
Bütün benliğime.