Suskunlukların acılar içinde boğulduğu hayatlar,sefaletin barındığı ayakaltı kaldırımlarda nefes almaya çalışıyor. Sefalet ki, kimi bunu paçavra olmuş elbiselerinde taşırken, kimileri de yozlaşmış yüreklerinde taşıyor.
Benim sefaletim daha da büyük. Hayallerimin elleri her yere ulaşmıyor artık. Kendimi çaresizlikte boğuyorum. Keşke aklımdan hayallerime uzanan bağı koparabilsem, koparabilsem de yaşanmayacaklarının gerçeğinin ızdırabı belki bir nebze azalır da, yine onun verdiği umutsuzlukla yine ona dönmeyeyim.
Tamamını Oku
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta