Suskunlukların acılar içinde boğulduğu hayatlar,sefaletin barındığı ayakaltı kaldırımlarda nefes almaya çalışıyor. Sefalet ki, kimi bunu paçavra olmuş elbiselerinde taşırken, kimileri de yozlaşmış yüreklerinde taşıyor.
Benim sefaletim daha da büyük. Hayallerimin elleri her yere ulaşmıyor artık. Kendimi çaresizlikte boğuyorum. Keşke aklımdan hayallerime uzanan bağı koparabilsem, koparabilsem de yaşanmayacaklarının gerçeğinin ızdırabı belki bir nebze azalır da, yine onun verdiği umutsuzlukla yine ona dönmeyeyim.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla