Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ya Resulallah,bu gönül sensiz neyler,
Medetin bin derde deva imiş meğer,
Uğrunda bu canım toz olmaya değer,
Sen iste toz olayım ya RESULALLAH! ..
Allah'ın öznurundansın baştan başa,
Hakk ömür verse,girsem dahi bin yaşa,
Emirlerine dil uzatamam haşa,
Yeterki emir eyle ya RESULALLAH! ..
Hakk şefaati verdi sana hediye,
Bu hediye gelmedi hiç bir nebiye,
İncitti seni ebuleheb ne diye,
Nasıl kıydılar sana ya RESULALLAH! ..
Aciz kulum olamadım sana ümmet,
Ne olursun ey Nebi ver bana himmet,
Görsem seni rüyada olursa kısmet,
Dileğim gel rüyama ya RESULALLAH! ..
Sana aşıktır mecnundur tüm nebiler,
Büyük sultan Resulallahdır dediler,
Allah Allah diye dergâha geldiler,
Aşkına hep yandılar ya RESULALLAH! ..
tebrikler fatma kardeş
mükemmel 7+5=12 heceli güzel bir şiir olmuş
canı gönülden huşu içinde okudum
Allah razı olsun yüce resul hepimizi şefaatine kavuştursun
saygılarımla
osman karahasanoğlu
Benlere İnat
Hiç bir zaman
Ben, ben diyemedim
Benlere inat
Bizlerle yaşadım.
Çalışırken biz dedim
Atışırken biz dedim
Dualarımda biz dedim
Bizlerle yaşadım.
Yer altında işim
Açlık sınırında maaşım
Durumlara bakışım
Bizlerle yaşadım.
Hiç baş eğmedim
isyan da etmedim
çizgiyi geçmedim
Bizlerle yaşadım.
Günümüz dünyası
Menfaat çabası
İmkansızlar tayfası
Bizlerle yaşadım.
tebrikler özcan kardeşim
benlikte var
enaniyet
hodgamlık
hodendişlik
kendini beğenme
gurur,
kibir
vesselam
biz demekte
yatar tevazu
alçak gönüllülük
hoş görülük
anlayışlık
saygı
sevgi
vesselam
kutlarım
tam mümine
yakışır bir sıfat
Allah cümlemizi iyi duygularla bezesin
boyasıyla boysın,
osman karahasanoğlu
değerli kardeşim tarihe not düşecek kelimelerinden
ötürü kutluyorum benle hiçbiryere varilmaz ben olayım tek olayım bizi manen ve maddeten yıkmıştır.
Biz olalım hepimiz olalım ayakta duramayanıda
kolundan tutalım. Saygılarımla kutluyorum
ANLAMLI ŞİİR İÇİN KUTLUYORUM.SEVGİ VE SELAMLAR.
Erdemlerin daim olsun. Harika bir tanımlama olmuş. tebrikler.
Hiç bir zaman
Ben, ben diyemedim
Benlere inat
Bizlerle yaşadım.
...............................
Benlere İNAT savaşını sevdim ...
Bizler içindeki kocaman yüreğinize SEVGİLER...
Çok Değerli Şair Dost
Şiirinizdeki dizeler baştan sona alçakgönüllülük
(tevazu) dolu. Günümüz insanları geçmişe kıyasla
daha dikhakçı,daha bencil, daha kaba..ben şiirinizi ve sizi gösterdiğiniz incelik, saygınlık için kutluyorum. Ayrıca benimle paylaşma nezaketiniz de son derece duygulandırdı beni. Dileğim ülkemiz sizler gibi insanlarla dolsun.
Sosuz başarı dileklerimle selamlıyor, esenlikler diliyorum.
tebriklerimle selam ve dua.tam puan.
biz; düşüncesi hayata anlam katar...yaşamın ehr dokusu için...
terbikler Özcan Bey...
harika bir yürek ...ve harika bir siir...tebrikler
Bu şiir ile ilgili 31 tane yorum bulunmakta