Benjamin (Güney Afrikalı Ozana)

18 Ekim 1985
sabaha karşı
güneş utançla parladı
beyazların kara yüzlerinde
zeytinlerin yüreğini yaktı
BENJAMİN
bütün gece yıldızlar
senin ezgilerini söyledi
zeytinim
tuzu gözyaşında
burukluğu isyan coşkusunda
resimlendi tarihin yapraklarna
boynuna görkemli sıfatlar takılan çağ
şaşırdı ezildi saçlarını yoldu
BENJAMİN
ak pak dişlerin gibi
keskin
öylece duruyor inancın
dünyanın her yerinde
yangınlar var biliyorsun
ne ilk ne de sonsun
başın dimdik gülerek gittin ölüme
sonsuz aydınlıklara
yepyeni bir atom olmak için
zeytinim
dudaklarında gelincikler nazlı nazlı dalgalandı
yere düşmedi
bayrağın ellerimizde
ozanım
cana can katan
incecik bir sızısın
içimizde
ırmaklar kabarıyor
denizleri okyanusları büyütüyor
bire milyon biçiliyor
BENJAMİN
şimdi bir anardağ olsa da ülken