Benimmiydi Şiiri - İsmet Develioğlu

Benimmiydi

Viraneye dönmüş bir ev gibiyim
Dışarım perişan içim hatıra
Dokunsan coşacak bir hallerdiyim
Dışarım perişan içim hatıra.
***
Ben mi yaşamışım o zor günleri
Harman yığıp çekermişim gemleri
Kirmen ile eğirerek yünleri
Çul, çuval dokuyan el benimmiydi.
***
Çıra ışığıyla komşuya giden
Er vakit, geç vakit mal,melal güden
Şeleği sırtlayıp sırtına çelen
İnip çıktıcağım yol benimmiydi.
***
Yorulmak neydi ki ekin biçerdik
Yolma yolar desteleri çekerdik
Elle serpiştirip bider ekerdik
Bıkıp usanmayan kol benimmiydi.
***
Sabah erken kalkıp bazlama yapıp
Hem evin, hem ahrın işlerin tutup
Çol, çocuk, herifin gönlünü edip
Yine de şükreden dil benimmiydi.
***
Tomruğa giderek kesip te yonan
Pamuk toplayarak sıcakta yanan
Yaylaya göçerek ovaya inen
Sürülerde öten çan benimmiydi.
***
Atayı sayarak çıkmazdık karşı
Ne şehir bilirdik ne de bir çarşı
İhanet etmezdik verseler arşı
O dürüst, samimi yön benimmiydi.
***
Vesselam Turanlı gördü bunları
Zordu lakin hep özlüyor dünleri
Her acıyı içe çekip sinleri
Zorlara dayanan can benimmiydi.

11.11.2024
13.53