Benimle Karanlıkta Yürür Müsün

BENİMLE KARANLIKTA YÜRÜR MÜSÜN

Unutup gözlerinde batan güneşi
Ve umutlarında sönerken ufkun ateşi
Aklın cana ermezliğinde
Ve tenin teni görmezliğinde
Üstüne basıp o zindanın
Benimle karanlıkta yürür müsün

Sensizliktir gece
Sensizlikte karanlık
Kendini bırakıp bana bir anlık
Benimle karanlıkta durur musun

Sensizlikte sonum
Sonsuzlukta sen
Ve cümlenin aydınlığında bir hece
Güneş olsan da bir ömür değil bir gece
Sen de benimle karanlık olur musun

Hep sana koştum içimden
İçimden sana yürüdüm kendimi unutup
Sen de yüreğimin ellerinden tutup
Benimle karanlıkta yürür müsün