Benimle Kalsan Gitmesen Olmaz Mıydı

Aslında sana hüznümü hiç belli etmiyorum,
Ama sen mahsunlaşınca hep kalbim acıyor,
Çaresizlikten elim,ayağım birbirine dolaşıyor,
Ayrılığın o hain kurşunları beynime saplanıyor,
Gitme vaktinin geldiğini işte o zaman anlıyorum,
Hani diyorum benimle kalsan, gitmesen olmaz mı.
O hareli gözlerine çöken kara hüzünden,
Ayrılığın düşürdüğü narin omuzlarından,
Hatta,ikide bir saate bakıp durmandan,
Anlıyorum ki dönüşü yok artık gideceksin. 
İşte o vakit öyle bir canım yanıyor ki,
Benimle kalsan.gitmesen olmaz mı.
Sırf seni oyalamak için,bin türlü bahaneyle,
Biraz daha,bir nefes daha benimle kal diye
Gideceğini anlamamazlıktan geliyorum,
Halbuki...Günlerdir dilimde biriktirdiğim,
Gitme artık benimle kal demeleri,
Dudaklarımda susturup,bir şey yokmuş gibi,
Sahte bir tebessümle yanına geliyorum..
Sen beni arkanda bırakıp giderken,
Ağladığımı görüp sırf sen üzülme diye,
Ben hiç bir zaman göz yaşı dökmedim ki,
Hiç sen ben olmadın ki, nereden bileceksin,
Sensizliğin acımasızlığını içimde yaşadığımı 
Bırakıp gitmesen,benimle kalsan olmaz mıydı..
Sen beni arkanda bırakıp gidince..
Sanki hiç gitmemiş, biz ayrılmamış gibi,
Her şeye bıraktığın yerden devam ediyorum.
Yine masaya iki tabak,iki bardak koyuyorum,
Hatta ve hatta senin dudak izin kalmıştır diye,
Aynı bardaktan yudum,yudum içiyorum çayı..
Bu ayrılığın en zoru da,ne biliyor musun?
Daha sen bizim evden ayrılıp gitmeden,
Sanki zaman duruyor,her şey sessizleşiyor,
Ay tutulup. gökyüzü karanlığa gömülüyor..
Ruhum bedenimden göç edip kıyıya vuruyor,
Benimle kalsan, gitmesen olmaz mıydı..
Sen beni boynu bükük bırakıp gidince,
Yazlarım kışa dönüyor.sensiz üşüyorum,
Bıçağın kemiğe dayandığı gibi özlüyorum,
Nefes alamıyor yavaş yavaş ölüyorum,
Hiç sen ben olmadın ki nereden bileceksin,
Sırf seni üzmemek için ölmeyip can çekiştiğimi,
Beni bırakıp gitmesen,kalsan olmaz mıydı.

18.09.2015