Benimle Kal Şiiri - Muhammed Yusuf Yaşar

Ne zaman ellerini tutsam,
mevsimleri hep birden yaşar; alev alev üşürüm.
Ne zaman gözlerin gözlerime deyse,
bir yıldız şahitlik eder; yüreğimdeki sevdana.
Buluştuğumuz akşam saatleri,
yaşanmış en güzel zamanlardı.
Göz göze iki büyük yangın gibi yanıp yanıp tutuştuğumuz
o kaçamak bakışmalar...
Baş döndüren o sonsuz heyecan...
Çıldırtan, nefesleri kesen vedalaşmalar;
sadece bir veda gülüşünü görmek için.
Ama
bu yaklaşan, son değil BAŞLANGIÇ
Göreceksin,
bundan sonra gülüşlerimizin ateşinde
bütün korkular tükenecek
ve bütün sabahlar artık sadece ikimiz için
gözlerinde aydınlanacak
Öpülen bütün nimetlerin en güzeli
hep senin dudakların olacak...

Benimle kal, bütün kaygılardan uzak
şiir gibi birşey seninle yaşamak
güzelliğin, bulutsuz gökyüzünü kıskandırır.
Sen,
yıldızların en parlak anı gibisin...
Beni,
deniz senin kıyılarına attı.
Bırak ellerin avuçlarımda kalsın,
hayatta kalabilmem için...
Sense gözlerimin söylediği şarkıyı dinle,
varlığın dudağımda bal tadı kalsın...
Seni ben,
balıkçı kahvesinin yanındaki çoban kulübesinde tanımıştım;
yarı çıplaktım, seninle örtünmüştüm...
Benimle kal!!!
Seninle, asırlar süren dakikalar yaşayalım.
Öyle büyük ki sevdam,
benim nabzım, senin bileklerinde atmakta.
Ayna olmasa da sen çok güzelsin,
ispatı ise bileklerinde atmakta...