Benimle Kal Şiiri - Ethem Turan

Alışkanlığı çabuk oluyormuş yalnız insanın
Sedirin üzerine konan şilte gibi rahatlatıyormuş meğer
Varlığını bilerek yaşıyor kabulleniyormuşsun an ve an
Ta ki,gidiyorum diyerek kayboluncaya dek

Dönüyorsun ilk başladığın yere
Yaşadıkların ve yaşattıklarının anıları geliyor olmadık zamanlarda
İçinde bir ateş beliriyor canını yakarcasına yandık ça yanıyor
Özlediğini itiraf edemiyorsun ağırlığının altında ezilmeye razı oluyor boyun eğiyorsun

Oysa,sevgisi bir kurşun gibi gönlü delip geçmişken
Seni unuttum,sensiz mutluyum,huzurluyum demek kocaman bir yalan oluyor
İlk günkü gibi özlüyorsun aslında onsuz hayat kocaman bir boşluk,
Yer çekimsiz ortamda kalıyorsun.Savruluyorsun bir oyana bir buyana tutunacak dalsızsın

Kızıyorsun sevdalı şarkılar dinlerken
Haykırıyorsun adını, biraz pişmanlık,biraz öfke, hepsinden de çok sevgiyle
Düşünüyorsun,acaba hissetimi bu sitemimi? Kalbinin atışı hızlanmışımıdır? Anmışmıdır beni diyorsun
Elin telefona giderken gururun durduruyor bir savaş başlıyor mantığınla duyguların arasında

Eziyorsun istemeye istemeye kalbinin insan olma özelliğini
Duygularını, yaşamak istediğin her şeyi yakıp geçiyorsun
Sevdiğinden intikam alıyorsun sözde,oysa kendi elinle kendine hançer batırıyorsun
Bir adım bekliyorsun aslında,koşmaya,sarılmaya, seni seviyorum demeye o kadar hazırsın ki,

Kapıya bakıyorsun hep,sanki çıkıp gelecekmiş gibi
Hiçbir şey olmamış gibi içine gömmek istercesine sarılıp
Doyamadığın gözlerine yine dik bakmak istiyorsun.Ne? Demesini bekliyorsun bir şey varmışçasına
Hiç diyerek.söyleyemeyeceksin, ölüyorum senin için diyemeyeceksin nasılsa

Sevgi dolu şarkılarda kıpırdanacak her daim içindeki sakladığın odada
Özlemler tavana çıkacak yine fısıldamak isteyeceksin kulağına ah bir yanında olsa!
Alacaksın kalemi eline çaresizce yazacaksın gittin ama yıkılmadım diyeceksin
Söyleyemeyeceksin yine,sen gittin ama bir sen içimde yaşıyor diyemeyeceksin..
Özlüyorum benimle kal diyemeyeceksin…..