Sokak lambaları sönerken,
sessizlikte adın,
Bir hüzün dalgası sarar,
boş kalan yanım,
Süleymaniye'den iner
bir ah yankılanır,
Gözlerimde bir İstanbul,
sensiz kaybolan an.
Bir vapur düdüğü uzaktan,
hatırlatır vedayı,
Ya benimle İstanbul,
ya da bensiz ağlasın ay.
Bu şehri seninle sevdim,
her taşına adını kazıdım,
Eyüp’ün rüzgârında
saçlarının kokusunu duydum,
Bir ezan sesi ile,
içimde yankı bulan duam,
Kalbimde hala bir ümit,
senden yana kalan.
Bir ışık yanar ufukta,
sen mi geldin ey sevgili?
Ya benimle İstanbul,
ya da bensiz dertli bir deli.
Kayıt Tarihi : 14.11.2024 19:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Nejat Alperen](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/11/14/benimle-istanbul-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!