Benimle gelirmisin Şiiri - Ali Kemal Turan

Bir yumruk düğümlenir boğazımızda,
sisli ve puslu akşamlarda,
bir hüzün çöker,
ve hayallere gömülürüz...
Saçlarımızda dolaşır,
o mahzun sevgilinin elleri,
ararız,
ararız onu,
ve üşürüz,
nemlenir gözlerimiz...
Bir hıçkırık,
bir daha,
ve bir daha...
boşanır duygular,
dolu dizgin sonra...
Ne çare;
yoktur!
ama;
dudaklarımızı,
bir sıcaklık kaplar...
Bir çocuk ağlar içimizde,
zalim yalnızlığımıza,
bir çocuk ağlar...
kopar fırtınalar,
delirir dalgalar,
ve ben deliririm...
Bir at koşturur sanırım
göğsümün üstünde,
ah kalbim!
çarpar parçalanırcasına...
ulaşılmaz dağlara çarpar,
aşınır kayalar,
umutlarım aşınmaz...
ve parçalanır yüreğim,
yoksun ya;
sevdiğim...
Ucu gözükmez,
o zift karası gecenin,
aykırı isyanlar çıkarırım,
geceyi yırtar çığlıklarım,
bağırırım,
haykırırım,
ağlarım...
Bir deli isyanla,
seni çağırırım,
bir kaç cam kırarım,
kesilir ellerim...
kanarım,
kanarım,
kanarım...
Bir titreme sarar bedenimi,
bilemem,
anlayamam,
bir hüzün senfonisi mi
bu yoksa;
bir şehvet çağrısımı....
Sokaklara koşarım sonra,
gecenin koynuna,
kim bilir,
kaç serserinin,
elinden alırım seni...
kaç eşkiya ile dövüşürüm,
aşk adına,
kaç köpek taşlarım...
Bir türlü,
bir türlü,
sana çıkmaz yollarım,
ağlarım,
ağlarım,
ağlarım...
Sonra anlarım ki;
sen var oldukça,
ben varım!
sabah olur sonra,
sana koşarım...
Ellerine sarılırım,
gözlerinden öperim,
affet,
affet beni,
bitmemiş şiirim,
hüzünlü hikayem,
yarım elmam benim...
seni;
seni tamamlamaya geldim!
benimle;
bir uzun yürüyüşe
gelir misin...