Benimle gel muğlak sabahlara uyanalım küçük çekik gözlerim kesiliyor kemik çerçeveli gözlüğünün ardındaki siyaha yakın koyu kahve gözlerinle...
Cumbada kahve içerken zırtapozluk yapıp falımıza bakalım buğulu gözlerinde açılıyor kapılar buralara koşarak geliyorsun fazlasıyla karanlık
Bir kıvılcım gerek
Farkındamısın kontrolsüz bedenimin...
Peki ya kimde kontrol
Hangimiz kendimizdeyiz
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta