Anladım yine gelmeyeceksin,
Yine kaderde gönlümü avutmak varmış,
Kırlangıçlar mutlu,
Serçeler bile hazanı görmezden geliyor,
Bir ben kırık aynaların solgun sahibi,
Her akşam istasyonun banklarında beklemekten,
Kara tren türküsü ile iç içe oldu yaşamım,
Mor dağlar çıkıyor hep karşıma,
Siyah bulutların yoldaşı...
Keşke yağmurdan kaçarken,
Dolu vursa şakaklarıma ama;
Birden inip gelsen trenin son vagonundan,
Benimkisi bir umut,
Ya tutar...
Ya da ruhumda ki dünya ansızın batar...
(Her hakkı mahfuzdur-izinsiz alıntı yapılamaz)
Hüseyin Ülkü KorkmazKayıt Tarihi : 7.4.2017 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!