insanlığın pençesinde bir yaşam benimkisi..
senle veya sensiz...
kahpeleşen bir dünyanin umarsizca açilan o sahte pencerelerinden
o sahte kapılarından sırf ama sırf senin uğruna
senin yoluna..
senin yanına gelebilmek için çektiğim bir zulüm benimkisi...
hayata bağlanmak, yaşamı senin için baştan yaratmak..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta