Benimkisi Şiiri - Burak Önder

insanlığın pençesinde bir yaşam benimkisi..
senle veya sensiz...
kahpeleşen bir dünyanin umarsizca açilan o sahte pencerelerinden
o sahte kapılarından sırf ama sırf senin uğruna
senin yoluna..
senin yanına gelebilmek için çektiğim bir zulüm benimkisi...
hayata bağlanmak, yaşamı senin için baştan yaratmak..
sadece edeceğin bir kelime uğruna..
öylesine bir yaşam benimkisi..
gözlerimi açtığımda sensiz geçen bir gecenin sabahında..
yine o hayal kırıklığı...
yine sensizliğin verdiği bir mutluluk...
şimdi ne o gülüşün, ne o bakişin...
şimdi ne sen, ne de ben..
yokuz işte!
bir rüyaydı bu sadece benimkisi! ...
sana baktıkça kendimi..
kendime baktıkça..
kıyıya vurmuş bir balığın son çırpınışları..
yokluğun içinde kaybolmuş bir gelecek..
gelecek içinde bir umud ateşi..
içimdeki ateş gözyaşlarina yenik düşmüş,
sadece bir köz parçası...
herşeyin ardinda yarim kalmiş bir sigara..
içime her çekişimde seni kaybetmenin korkusu...
her yakışımda senden uzaklaşan bir beden...
işte son bir tane daha yaktim
ve senden bir kez daha uzaktayim
ve...
gidiyorum..
son yolculuğumdayım...
bir kara toprak hasreti bu benimkisi..
senden uzakta kalan bir hayal..
gidiyorum, son gülüşün gözümde, son gözyaşin kalbimde...
çürüyen bedenimle, o yıldızın arkasında...
sadece sana seslenen birisi...
hani o bilinmedik, sana uzak olan dağlarda
hani o senin varlığını bilmediğin, kokusunu duymadığın,
sadece benim dünyamda varolan,
bir bahar yağmurunda
seni tekrar görebilmek için yeniden tomurcuklanan
bir çiçeğin garip bir öyküsüydü bu benimkisi..
hani birgün geçmişi hatırlarsın yaa..
hani mezarımı görmek istediğinde,
su testisinde kalmış son bir damlayı da
geçmişte olan sevgini yeşertmek için döktüğünde...
işte.. işte..
o zaman beni unutmadığını,
gecenin bir vakti umutsuzca kayan bir yıldızın arkasına
saklanmış son gözyaşını akıtan ruhumu serinleteceksin...
işte o zaman benim sana olan sevgimi göreceksin.

Burak Önder / 2004