Yüzümde kocaman bir insan oturuyor,
Kafamı nereye çevirsem o oraları izliyor
ben onu.
Kim küfretse üzerine alınıyor
Canını sıkıyor her şey yüzümdeki adamın.
Herkes onunla ilgileniyor
o benle.
Yüzümde kocaman bir insan oturuyor,
Şöyle göz kapaklarımı kapatıversem
uykuya dalıyor.
Kulağına üflesem, dönüp bana bakıyor.
Ne zaman ölmeyi istesem
Bağırıyor.
Uykuluysam gözlerimi kapatıyor
Sıkıldıysa herkesin selamını alıyor,
Telaşlıysa ayaklarıyla bıyıklarımı tarıyor,
Sevinçliyse herkese selam veriyor
Yüzümdeki kocaman insan,
olmasa ölürüm yalnızlıktan.
Kayıt Tarihi : 20.7.2018 10:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Mayıs 2013
![Safa Gayret](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/07/20/benim-yuzumden-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!