Benim Yüreğimden Kim Tutacak

paramız yoksa da haysiyetimiz vardı
bir rakımız
bir beyaz leblebimiz

bir ahmet babamız vardı
bir kazım abimiz
bir de tuncel dayımız oldu
tut yüreğimden ustam
dedin onun sesiyle sen bana
tuttum diyemem belki
ama tutmaya çalıştım

lav olan gözyaşın içindeki volkandan geldikçe
kardeşliğimiz pişiyordu
şimdi benim içimdeki volkan kurudu
çiçekler soldu
kuru yaprakların ezilirken çıkardığı sesi
yüreğimde duydum paramparça oldu

bugün derdim ağır geldi
birazını sana vermek istedim
ama sen erteledin öteledin
tut yüreğimden dedim
tutmadın
artık ne ahmet baba ne kazım abi
ne de tuncel dayı paklar bizi
tutmadın yüreğimden
aklım firar etti yalnız kaldım
artık hayaloğlu gibi haykırıyorum
beni tutmayın ulan