Benim Yiğidim Şiiri - Fahri Kuyulu

BENİM YİĞİDİM
Ermeni'ye karşı aziz Suşa'da
Sipere çakılan benim yiğidim
Gence’de, Bakû’de, dört bir köşede
Yolları bükülen benim yiğidim

Tasamız değildir çekilmiş çile
Yürürken o Turan denilen ile
Sonbahar deminde yaftası ile
Sehpaya ekilen benim yiğidim

Karanlık vakitte zaman bir kuyu
Yabana sunulur kuyunun suyu
Zaman, zaman değil asırlar boyu
Başına çökülen benim yiğidim

Şehit torunudur, anası, kızı
Yetim yüreğinde tükenmez sızı
Bir bayrakla; Mavi, yeşil, kırmızı
Şafağa çekilen benim yiğidim

Canım kurban olsun kalkan bayrağa
Türküsü yükselir, düşer ırağa
Karabağ’da vatan için toprağa
Al kanı dökülen benim yiğidim

Namluya sürdüler manalı sözü
Arpacığa tutsak ettiler özü
Sokak ortasında, ciğeri, gözü
Yüreği sökülen benim yiğidim

Dağ başına çıkar, destanlar söyler
Dert çeken gönülde sevgiler ne'eyler
Düş görürken bizim ağalar, beyler
Acun'da yakılan benim yiğidim

OSMANİYE -1991